HGRH

lewand

"Rozkwitały pąki białych róż"

1. Rozkwitały pąki białych róż,
Wróć, Jasieńku z tej wojenki już,
Wróć, ucałuj jak za dawnych lat,
Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat,

2. Kładłam ci ja idącemu w bój
Białą różę na karabin twój,
Nimeś odszedł mój Jasieńku stąd,
Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.

3. Ponad stepem nieprzejrzana mgła,
Wiatr w burzanach cichuteńko łka.
Przyszła zima, opadł róży kwiat,
Poszedł w świat Jasieńko, zginął po nim ślad.

4. Już przekwitły pęki białych róż,
Przeszło lato, jesień, zima już,
Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej!
Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej?

5. Hej, dziewczyno, ułan w boju padł,
Choć mu dałaś białej róży kwiat,
Czy nieszczery był twej dłoni dar
Czy też może wygasł twego serca żar?

6. W pustym polu zimny wicher dmie,
Już nie wróci twój Jasieńko, nie:
Śmierć okrutna zbiera krwawy łup,
Zakopali Jasia twego w ciemny grób.

7. Jasieńkowi nic nie trzeba już,
Bo mu kwitną pęki białych róż:
Tam pod jarem gdzie w wojence padł,
Wyrósł na mogile białej róży kwiat.

8. Nie rozpaczaj, lube dziewczę nie,
W polskiej ziemi nie będzie mu źle,
Policzony będzie trud i znój,
Za Ojczyznę poległ ukochany twój.